Ben de pekala şu mesut insanların fotoğraflarını çıkarttıkları fotoğrafhanelerden birine girebilir ,ben de mesudum ,benim de resmimi çekebilirsiniz ,diyebilirim.Fotoğrafçı da itiraz edemez ,sizin kimseniz yok ,fotoğrafı ne yapacaksınız ,diyemez .Sorarsa ,elbette günün birinde benim de bir sevgilim olabilir .Sizin çekeceğiniz bu en güzel fotoğraf ,onun çantasının gizli bir köşesinde ,güzel …
-Nasıl tanıyacaksın onu ? -Gülümsemesinden -nasıl gülümseyecek ? -Dibi görünen berrak su gibi . ali lidar / ejderha ve kelebek
‘denize kıyısı olmayan insanları hiç sevemedim ‘
09
O’nun bu şehirde nefes alması Masal kadar huzur verici
“O fotoğraflar, bizim olmadığımız zamanları aktarır bize. Tanımadığımız yakınlarımızı. Bizi beklemeden gidenleri. Bizim yaşadıklarımız gerçek, onların yaşadıkları masaldır sanki. Onların duruşları, pozları, bakışları, gülüşleri, giysileri, takıları, üstleri başları başka türlü büyüler bizi. Bu fotoğrafların çekildiği yerlerin ayrıntıları, hem bilmediğimiz bir geçmişin kapılarını açar bize, hem de ölümün gizine değgin özel …
niyetim kimseye nasihat vermek değil , niyetim bunları buraya yazarak bağzı* şeyleri hatırlatmak . 1 . Okumadığın bütün kitapları bağışla . ilk sayfada karaladığın adın yaşasın tüm yeni zihinlerde . 2. Her şey istediğin zamanda ve istediğin gibi olmayacak , unutma “İstediğini elde edememek, bazen harika bir fırsatı doğurabilir, unutma …
”kendi olarak, sana gelen, sana gereksinimi olmadan seni isteyen, sensiz de olabilecekken, senin ile olmayı seçen, kendi olmasını, seninle olmaya bağlayan- o, işte…”
İstanbul deyince aklıma martı gelir Yarısı gümüş, yarısı köpük Yarısı balık yarısı kuş İstanbul deyince aklıma bir masal gelir Bir varmış, bir yokmuş. Bedri Rahmi Eyüpoğlu – İstanbul Destanı
